Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toch weer een theaterdecor bouwen. Er moest een bewegend huisje gebouwd worden.
Edwin Dertien had er al een idee voor hoe het gemaakt zou moeten worden en er een maquette voor gemaakt. Dus het werk was in feite al gedaan , alleen nog maar bouwen 🙂
Eerst een repetitie gedaan in het theater van Sonnevanck om voor de acteurs praktische maten te bepalen.
Dit verder uitgewerkt. Mijn rol was bij deze productie dus vooral bouwen, kijken hoe het gerealiseerd zou kunnen worden, zorgen dat het op de theatervloer ook bruikbaar zou zijn. Hieronder de eerste werktekening.
Het huisje moet omlaag en omhoog kunnen, het onderstel (trailer) moet kunnen rijden. Daarvoor waren een aanhanger en een daarop gebouwde schaarlift in gedachten. Gelukkig hoefde het huisje niet al te hoog te komen, bleek uit de theaterrepetitie. Een enkele schaarlift was al hoog genoeg.
In de loop van de tijd werd de tekening eenvoudiger, details uitgewerkt en verdwenen onderdelen die niet echt nodig of praktisch waren. De boel ook doorgerekend, het moet natuurlijk niet instorten of omvallen. Bij zo’n hoge, wiebelige constructie geen sinecure.
De bouw is met herbruikbare aluminium profielen , platen Polyetheen ( herbruikbaar, eventueel recyclebaar) en (ook herbruikbare) platen betonplex (lekker ruw) gemaakt. Heel belangrijk zijn de verbindingen, alles in hanteerbare delen op knippen en zorgen dat het stevig blijft en vlot te bouwen is. En het in de aanhanger past.
met de profielen is ook een opklapbare constructie te maken, wat bij de opbouw handig is.
Uiteindelijk zijn de witte panelen beplakt met een structuur en kon het geheel uitgeprobeerd worden. En het moest natuurlijk ook in de aanhanger passen.
Dit is er uit gekomen. Nu verder eraan werken, repeteren, en uiteraard zal er een en ander moeten worden aangepast.
